Bienheureux Timothée
Trojanowski, martyr
Né en Pologne en 1908, il
entre chez les Franciscains conventuels en 1930. Il est arrêté le 14 octobre
1941 par les nazis à cause de son activité religieuse et déporté au camp
d’extermination d’Auschwitz où il meurt de pneumonie le 28 février 1942. Des survivants
témoignent : « Frère Timothée supportait tout avec force, il ne se
décourageait pas, il consolait au contraire les prisonniers laïcs qui
travaillaient avec nous, les exhortant à la confiance en la protection
divine ».
Bienheureux Timothée Trojanowski
Franciscain et
martyr (+ 1942)
Né en 1908, polonais,
franciscain conventuel depuis 1930, Timothée appartient à la même communauté
que saint Maximilien
Kolbe, à Niepokalanow. Dans ses diverses activités, il était connu
pour son recueillement et sa charité active. Il est arrêté le 14 octobre 1941
et déporté au camp d'extermination d'Auschwitz. Des survivants ont témoigné.
"Frère Timothée supportait tout avec force il ne se décourageait pas il
consolait au contraire les prisonniers laïcs qui travaillaient avec nous, les
exhortant à la confiance en la protection divine". Il finit par contracter
une pneumonie et meurt le 28 février 1942. Il fait partie des cent huit martyrs
polonais, victimes du nazisme, béatifiés à Varsovie en 1999. (source: diocèse
de Sion en Suisse).
Au camp d’Auschwitz
(Oswiecin), près de Cracovie en Pologne, l’an 1942, le bienheureux Timothée
Trojanowski, religieux de l’Ordre des Frères Mineurs conventuels et martyr.
Quand son pays fut soumis au régime nazi, il fut arrêté et déporté à cause de
son activité religieuse. Il supporta avec force la faim, le froid et les durs
travaux, mais affaibli par les dures conditions du camp, il succomba à une
pneumonie.
Martyrologe romain
Les bienheureux martyrs
disent à nos cœurs: Croyez que Dieu est amour! Croyez dans le bien et dans le
mal! Éveillez l'espérance en vous! Puisse-t-elle produire en vous le fruit de
la fidélité à Dieu face à chaque épreuve! Jean-Paul
II le 13 juin 1999 - homélie de la messe de béatification
SOURCE : http://nominis.cef.fr/contenus/saint/11489/Bienheureux-Timothee-Trojanowski.html
Bienheureux Stanislas
Antoine Trojanowski
Stanislas Antoine
Trojanowski nait en Pologne dans une famille villageoise de Sadlowo (paroisse
de Poniatow, diocèse de Plock en Mazovie) le 29 juillet 1908.
Il a une scolarité
courte, car il doit aider ses parents. Il entre à 22 ans chez les Frères
Mineurs Conventuels (franciscains) de Niepokalanow près de Varsovie.
Niepokalanow qui signifie
en français Cité de l'Immaculée était un immense couvent, véritable cité
mariale avec une basilique, fondée en 1927 par saint Maximilien Kolbe. A la
veille de la seconde guerre mondiale il comprenait environ un millier de frères
profès, de séminaristes, de prêtres et d'employés. Un couvent moderne et
extrêmement actif avec une immense majorité de jeunes.
Le couvent éditait une
revue tirée à 120 000 exemplaires : le Chevalier de l’Immaculée, et émettait
une radio propageant le message marial.
Lorsqu' il entre au
couvent en 1930, il prend le nom de frère Timothée.le Père Maximilien Kolbe
était alors à Nagazaki au Japon où il resta jusqu' en 1935 pour fonder un
couvent. Timothée prononce ses voeux simples en 1932 et ses voeux solennels en
1935. Il est chargé de l'expédition de la revue, travaille à l'infirmerie et
au magasin d'approvisionnement. Il avait le désir d'être missionnaire et de
" suivre partout la volonté de Dieu."
Lorsque l'armée allemande
envahit l'ouest du pays en septembre 1939 et les Soviétiques l'est de la
Pologne, la Cité de l'Immaculée est bombardée et saccagée. Des réfugiés, dont
un certain nombre de Juifs, sont accueillis.
Les Allemands
veulent en faire un camp de prisonniers et des moines doivent quitter
Niepokalanow. Finalement le camp abrite un hôpital et un centre de réfugiés.
Timothée travaille sans relâche à l'infirmerie. Le Père Kolbe avait été
arrêté fin septembre avec 35 moines, le Père Bartosik et un frère japonais et
envoyé à Lamsdorf (Il sera libéré le 8 décembre 1939).
Le frère Timothée décide
de rester à Niepokalanow avec un groupe de moines, la plupart très
jeunes, mais la situation empire : Le Père Maximilien Kolbe est à
nouveau arrêté en février 1941 avec le bienheureux Père Pie Bartosik, le
bienheureux Père Antonin Bajewski et les Pères Justin Nazim et Urbain Cieslak.
Ils seront déportés.
Après l'attaque d'Hitler
contre l'URSS à l' été 1941 la répression augmente. Le frère Timothée est
arrêté par la Gestapo en octobre avec six autres religieux dont le
bienheureux Père Boniface Zukowski. Ils sont envoyés à la prison de la rue
Pawiak à Varsovie.
Déporté à Auschwitz en
janvier 1942, il est mis aux travaux forcés : transport de matériaux de
construction, puis extraction et transport de gravier. Dans d'horribles
conditions de faim et de froid, il arrivait à réconforter ses frères dans la
foi. Epuisé, il meurt d'une pneumonie le 28 février 1942. Il avait 34 ans.
Il a été béatifié par
Jean-Paul II le 13 juin 1999 à Varsovie avec d' autres martyrs polonais.
SOURCE : http://ut-pupillam-oculi.over-blog.com/article-5823105.html
Timothée Trojanowski
vainqueur du nazisme au prix de sa vie
Ou la confiance en Dieu
Rome, 28 février
2013 (Zenit.org) Anita
Bourdin
Le martyrologe romain
fait aujourd'hui mémoire de Timothée Trojanowski, religieux et martyr
(1908-1942), vainqueur du nazisme au prix de sa vie.
Polonais, Franciscain
conventuel depuis 1930, il faisait partie de la même communauté que saint
Maximilien Kolbe, à Niepokalanow. Il y travaillait à l'expédition des revues
franciscaines et à l'infirmerie. Il était connu pour son recueillement et sa
charité active.
Mais il fut arrêté le 14
octobre 1941 et déporté au camp d'extermination d'Auschwitz-Oswiecim.
"Frère Timothée supportait avec force la faim, le froid et les durs
travaux, raconte un de ses compagnons. Il ne se décourageait pas, ne baissait
pas les bras. Il consolait au contraire les prisonniers laïcs qui travaillaient
avec nous, les exhortant à la confiance en la protection de Dieu".
Mais les terribles
conditions de détention affaiblirent son organisme. Il contracta une pneumonie
et mourut le 28 février 1942. Il fait partie des 108 martyrs polonais victimes
du nazisme béatifiés par Jean-Paul II à Varsovie en 1999.
(28 février 2013) © Innovative
Media Inc.
SOURCE : http://www.zenit.org/fr/articles/timothee-trojanowski-vainqueur-du-nazisme-au-prix-de-sa-vie
Blessed
Stanislaw Antoni Trojanowski
Also
known as
Tymoteusz
Timoteo Trojanowski
Stanislaw Tymoteusz
Trojanowski
prisoner 25431
12
June as one of the 108
Martyrs of World War II
Profile
Born to a poor,
rural family, he had limited schooling and
had to work from an early age. Joined the Friars Minor Conventual in
Niepokalanów, Poland on 5
March 1930,
taking the name Tymoteusz and making his solemn profession on 11
February 1935.
Worked in the convent infirmary,
and the warehouse and shipping departments of the magazine Rycerz
Niepokalanej (Knight of the Immaculate) with its founder Saint Maximilian
Kolbe. At one point Brother Tymoteusz tried to go to the foreign missions,
but gave it up when the Nazis invaded Poland to
start World War II. Arrested with
six of his brother friars in
October 1941 by
the Gestapo, and sentenced for forced labour at the Auschwitz death camp for
the crime of being Catholic.
Ministered to his fellow prisoners in
his remaining few months. Martyr.
Born
29
July 1908 in
Sadlowo, Mazowieckie, diocese of Plock, Poland
28
February 1942 in
the death camp hospital at
Oswiecim (Auschwitz), Malopolskie, Nazi-occupied Poland of pneumonia
26
March 1999 by Pope John
Paul II (decree of martyrdom)
13
June 1999 by Pope John
Paul II
Additional
Information
other
sites in english
sitios
en español
Martirologio Romano, 2001 edición
fonti
in italiano
Martirologio Romano, 2005 edition
MLA
Citation
“Blessed Stanislaw Antoni
Trojanowski“. CatholicSaints.Info. 25 February 2017. Web. 28 February
2024. <https://catholicsaints.info/blessed-stanislaw-antoni-trojanowski/>
SOURCE : https://catholicsaints.info/blessed-stanislaw-antoni-trojanowski/
Blessed Tymoteusz
Trojanowski Religious and Martyr
Sadlowo, Plock, 29 July
1908 – Oswiecim, 28 February 1942
Roman Martyrology: In the
Auschwitz death camp near Krakow in Poland, Blessed Timoteusz Trojanowski, a
Brother of the Order of Friars Minor Conventual and martyr, who, during the
domination of his homeland under a regime hostile to humanity and religion, exhausted
by tortures suffered for confessing his Christian faith, brought to fruition
his martyrdom.
Stanislaw Antoni was born
July 29, 1908 in the village of Sadlowo, in the diocese of Plock, parents and
Ignacy Franciszka Zebkiewicz. The precarious family led him to work from an
early age. This involved poor attendance at primary school. On March 5, 1930 he
entered the convent of Friars Minor Conventual and Niepokalanow and on January
6, 1931 he was able to begin his novitiate with the name of Tymoteusz. He made
a simple profession of vows on February 2, 1932 and professed his solemn vows
on February 11, 1935. His whole religious life was held in Niepokalanow,
working in the shipping department of the magazine “Knights of the Immaculate
Conception”, in the warehouse and infirmary, where he devoted himself to the
sick brethren.
On May 3, 1937, he reported
to his superior his wish to go on a mission “anywhere, anytime, provided the
will of God.” He was disciplined and faithful to his vocation, had great
confidence on the part of his famous superior, Father Kolbe. With the outbreak
of World War II in 1939, he chose to remain at Niepokalanow. On October 14,
1941 he was arrested by the Gestapo with six brothers, including one Bonifacy,
and locked up in prison in Warsaw. In prison he was able to devote much time to
prayer, giving courage to others and offering ever for hard work. On January 8,
1942 he was again deported with Bonifacy to the concentration camp of Oswiecim
with the number 25431. He was originally intended for the transport of
construction materials, then the excavation and transport of gravel and finally
to the collection of rapeseed. He endured, with great courage, the hunger, cold
and hard work. He never lost heart, even encouraging others to trust in the
protection of God. The cold caused the pneumonia that led to his death in the
hospital at the death camp on February 28, 1942.
Source: Santi
e Beati
SOURCE : https://theblackcordelias.wordpress.com/2009/02/28/blessed-tymoteusz-trojanowski-february-28/
Blessed Timothy
Trojanowski
Religious Brother
Blessed Timothy was born
July 29,1908 in Poland. He only attended school for three years
before having to find work to help support his family. In 1930 he began his
life as a Franciscan in the monastery at Niepokalanow, Poland. Brother Timothy
worked in the storehouse and in the infirmary, caring for the friars who were
sick. He was still at the monastery when World War II began.
Brother Timothy along
with four other members of the community were arrested in October 1941.
While in prison, the friars were able to encourage one another and their fellow
prisoners. The little group spent much time in prayer, saying the rosary
and singing hymns. In a place where food was scarce, the Brother Timothy and
other the members of the Franciscan community shared their food with
the other prisoners. In January, 1942, Brother Timothy was sent to Auschwitz.
He was assigned to hard labor and in just a few months he was worn out
with the hard work, hunger, cold and ill-treatment. He died from
Pneumonia on July 28, 1942.
For more information
see:
"Heroic Catholics of
the Twentieth Century"
by Sister Elizabeth Ann
Barkett, SJW
New Hope Publications
New Hope, Ky.
Or
Sisters of St. Joseph the
Worker
SOURCE : http://catholicsaintssjw.blogspot.ca/2013/09/blessed-timothy-trojanowski-religious.html
Saint of the Day: Bl.
Tymoteusz Trojanowski
Religious Brother
Martyred by the Nazis
Martyr (1908-1942)
His life
+ Stanislaw Trojanowski
was born Sadlowo, Mazowieckie, Poland. The son of a poor family of farmers, he
received little formal education and began working at an early age.
+ In 1930, he entered the
Conventual Franciscans, receiving the religious name Tymoteusz. He professed
solemn vows in 1935.
+ Brother Tymoteusz
served in the friars’ infirmary and in the warehouse and shipping departments
of Saint Maximilian Kolbe’s “Knight of Immaculate” magazine.
+ Although he desired to
serve in the foreign missions, Brohter Tymoteusz gave up the idea when the
Nazis invaded Poland.
+ Arrested with six other
friars in October 1941, he was sentenced to forced labor in the concentration
camp at Auschwitz. He ministered to his fellow prisoners in the months before
his death from pneumonia on February 28, 1942.
+ Blessed Tymoteusz Trojanowski
was beatified with other Polish martyrs of World War II in 1999.
For prayer and reflection
“The blessed martyrs cry
to our hearts: Believe in God who is love! Believe in him in good times and
bad! Awaken hope! May it produce in you the fruit of fidelity to God in every
trial!”—Pope Saint John Paul II at the beatification of the Polish Martyrs of
World War II
Prayer
Almighty and merciful
God, who brought your Martyr blessed Tymoteusz to overcome the torments of his
passion, grant that we, who celebrate the day of his triumph, may remain
invincible under your protection against the snares of the enemy. Through our
Lord Jesus Christ, your Son, who lives and reigns with you in the unity of the
Holy Spirit, God, for ever and ever. Amen.
(from The Roman
Missal: Common of Martyrs—For One Martyr)
Saint profiles prepared by Brother Silas Henderson, S.D.S.
Access our archives of
daily saint biographies here
SOURCE : https://aleteia.org/daily-prayer/wednesday-february-28-2/
Saint of the Day – 28
February – Blessed Stanislaw Antoni Trojanowski (1908-1942) Martyr
Posted on February
28, 2018
Saint of the Day – 28
February – Blessed Stanislaw Antoni Trojanowski (1908-1942) Martyr and
Religious Brother – also known as: Tymoteusz, Timoteo
Trojanowski, Stanislaw Tymoteusz Trojanowski, prisoner
25431. Born on 29 July 1908 in Sadlowo, Mazowieckie, diocese
of Plock, Poland – 28 February 1942 in the death camp hospital at Oswiecim
(Auschwitz), Malopolskie, Nazi-occupied Poland of pneumonia. He
was Beatified on 13 June 1999 by St Pope John Paul II.
In the Auschwitz death
camp near Krakow in Poland, Blessed Timoteusz Trojanowski, a Brother of the
Order of Friars Minor Conventual and martyr, who, during the domination of his
homeland under a regime hostile to humanity and religion, exhausted by tortures
suffered for confessing his Christian faith, brought to fruition his martyrdom.
Stanislaw Antoni was born 29 July 1908 in the village of Sadlowo, in the
diocese of Plock, parents and Ignacy Franciszka Zebkiewicz. The
precarious economic situation of the family led him to work from an early
age. This involved poor attendance at primary school.
On 5 March 1930 he entered the convent of Friars Minor Conventual and
Niepokalanow (founded by St Maximillian Kolbe) and on 6 January 1931 he was
able to begin his novitiate with the name of Tymoteusz. He made a
simple profession of vows on 2 February 1932 and professed his solemn vows on
11 February 1935. His whole religious life was held in
Niepokalanow, working in the shipping department of the magazine “Knights
of the Immaculate Conception” in the warehouse and infirmary, where he
devoted himself to the sick brethren.
On 3 May 1937, he
reported to his superior his wish to go on a mission “anywhere, anytime,
provided the will of God.”
He was disciplined and
faithful to his vocation, had great confidence on the part of his famous
superior, Father Kolbe.
With the outbreak of
World War II in 1939, he chose to remain at Niepokalanow. On 14
October 1941 he was arrested by the Gestapo with six brothers, including a
Friar Bonifacy and locked up in prison in Warsaw because they were
Catholics. In prison he was able to devote much time to prayer,
bolstering the courage to others.
On 8 January 1942 he was
again deported with Bonifacy to the concentration camp of Oswiecim with the
number 25431. He was originally intended for the transport of
construction materials, then the excavation and transport of gravel and finally
to the collection of rapeseed. He endured, with great courage, the
hunger, cold and hard work. He never lost heart, always encouraging
others to trust in the protection of God. The cold caused the pneumonia
that led to his death in the hospital at the death camp on 28 February
1942. (From the translated Roman Martyrology)
Author: AnaStpaul
Passionate Catholic.
Being a Catholic is a way of life - a love affair "Religion must be like
the air we breathe..."- St John Bosco Prayer is what the world needs
combined with the example of our lives which testify to the Light of Christ.
This site, which is now using the Traditional Calendar, will mainly concentrate
on Daily Prayers, Novenas and the Memorials and Feast Days of our friends in
Heaven, the Saints who went before us and the great blessings the Church
provides in our Catholic Monthly Devotions. This Site is placed under the
Patronage of my many favourite Saints and especially, St Paul. "For the
Saints are sent to us by God as so many sermons. We do not use them, it is they
who move us and lead us, to where we had not expected to go.” Charles Cardinal
Journet (1891-1975) This site adheres to the Catholic Church and all her
teachings. PLEASE ADVISE ME OF ANY GLARING TYPOS etc - In June 2021 I lost 95%
sight in my left eye and sometimes miss errors. Thank you and I pray all those
who visit here will be abundantly blessed. Pax et bonum! VIEW ALL POSTS
Beato Timoteo (Stanislaw
Tymoteusz) Trojanowski Religioso e martire
>>>
Visualizza la Scheda del Gruppo cui appartiene
Sadlowo, Plock, 29 luglio
1908 - Oswiecim, 28 febbraio 1942
Stanislaw Antoni
Trojanowski nacque nel 1908 nel villaggio di Sadlowo, nella diocesi di Plock,
in Polonia. Lavorò per aiutare la precaria economia della famiglia. A 22 anni
entrò nel convento dei Frati Minori Conventuali a Niepokalanów, prendendo il
nome di Tymoteusz. Vi lavorò al reparto spedizioni della rivista "Rycerz
Niepokalanej" (Cavaliere dell'Immacolata) - fondata dal superiore del
convento, il futuro martire padre Massimiliano Kolbe - nel magazzino e
nell'infermeria. Nell'ottobre del 1941 fu arrestato dalla Gestapo insieme ad
altri sei frati e rinchiuso nella prigione di via Pawiak, a Varsavia. Deportato
ad Auschwitz, fu messo ai lavori forzati. Cercò di infondere ai prigionieri -
in quelle condizioni tremende - la fiducia in Dio. Ammalatosi di polmonite,
morì il 28 febbraio 1942. E' stato proclamato beato da Giovanni Paolo II il 13
giugno 1999 a Varsavia nel gruppo di 108 martiri polacchi del nazismo. (Avvenire)
Martirologio
Romano: Nel campo di sterminio di Auschwitz vicino a Cracovia in Polonia,
beato Timoteo Trojanowski, sacerdote dell’Ordine dei Frati Minori Conventuali e
martire, che, durante la dominazione della sua patria sotto un regime ostile
agli uomini e alla religione, sfinito dai supplizi subiti per aver confessato
la sua fede cristiana, portò a compimento il suo martirio.
Stanislaw Antoni nacque il 29 luglio 1908 nel villaggio di Sadlowo, nella diocesi di Plock, dai genitori Ignacy e Franciszka Zebkiewicz. Le precarie condizioni familiari lo portarono a lavorare sin dalla tenera età. Ciò comportò una ridotta frequeza alla scuola primaria. Il 5 marzo 1930 entrò nel convento dei Frati Minori Conventuali a Niepokalanów ed il 6 gennaio 1931 poté iniziare il noviziato con il nome di Tymoteusz. Feke la professione semplice il 2 febbraio 1932 e quella solenne l’11 febbraio 1935. Tutta la sua vita religiosa si svolse a Niepokalanów, lavorando nel reparto di spedizione del periodico “Cavaliere dell’Immacolata”, nel magazzino di rifornimento e nell’infermeria, ove si dedicava ai confratelli malati. Il 3 maggio 1937 comunicò al suo superiore il desiderio di recarsi in missione “ovunque e in qualsiasi momento, a disposizione della volontà di Dio”. Frate disciplinato e fedele alla sua vocazione, godeva di grande fiducia da parte del suo celebre superiore, padre Kolbe. Con lo scoppio della seconda guerra mondiale nel 1939, preferì restare a Niepokalanów. Il 14 ottobre 1941 venne arrestato dalla Gestapo con sei confratelli, fra cui fra Bonifacy, e rinchiuso in prigione a Varsavia. In prigione poté dedicare molto tempo alla preghiera, infondendo coraggio agli altri ed offrendosi sempre per i lavori più pesanti. L’8 gennaio 1942 fu nuovamente deportato con fra Bonifacy nel campo di concentramento di Oswiecim con il numero 25431. Inizialmente fu destinato al trasporto dei materiali da costruzione, poi allo scavo e al trasporto della ghiaia ed infine alla raccolta del ravizzone. Sopportò sempre con estremo coraggio la fame, il freddo ed il duro lavoro. Non si perse mai d’animo, incoraggiando addirittura gli altri coprigionieri esortandoli a confidare nella protezione di Dio. Il freddo gli causò una polmonite che lo portò alla morte nell’ospedale del lager il 28 febbraio 1942.
Autore: Fabio Arduino
SOURCE : http://www.santiebeati.it/dettaglio/92020
Błogosławiony br.
Tymoteusz Trojanowski
Biografia
Brat Tymoteusz urodził
się 29 lipca 1908 r. we wsi Sadłowo. Imię Tymoteusz przybrał sobie w zakonie.
Wcześniej nazywał się Stanisław Antoni. Był drugim z kolei dzieckiem państwa
Trojanowskich. Majątek jego ojca został rozparcelowany, gdy Tymoteusz miał 4 lata.
Zmusiło to jego rodzinę do przeprowadzki do miejscowości Glinki Prowadził tam
ubogie życie. Ojciec Tymoteusza zmarł w czasie pierwszej wojny światowej. W
związku z tym Staś już od najmłodszych lat musiał pracować by utrzymać rodzinę.
Brat Tymoteusz Trojanowski
miał troje rodzeństwa. Starszego od siebie brata Tadeusza, młodszego Bolesława
(zmarłego w młodym wieku), oraz najmłodszego z nich Jana. Jakiś czas później z
matką i braćmi Stanisław udał się do Zgliczyna Pobodze.
W 1918 r. Tadeusz
wyprowadził się do Warszawy, a utrzymanie rodziny przeszło w całości na matkę i
młodszego brata (Stasia). Pomimo biedy panującej w rodzinie Stanisław przyjął
sakrament bierzmowania z rąk arcybiskupa Juliana Nowowiejskiego (jednego ze 108
błogosławionych).
Mając 22 lata, dnia 5
marca 1930 roku zgłosił się do klasztoru w Niepokalanowie jako kandydat do
zakonu. Przyjął go przełożony klasztoru o. Alfons Kolbe ( rodzony brat św.
Maksymiliana). Stanisław dnia 6 stycznia 1931 roku został przyjęty do nowicjatu
jako br. Tymoteusz. Pracował przy wysyłce „Rycerza Niepokalanej”. Później
został tam kierownikiem działu. Zajmował się, także zaopatrywaniem braci dwóch
przedmioty codziennego użytku, pracował. dziale rolniczym i koszykarskim dwóch.
Po dwóch latach pobytu w zakonie 2 lutego 1935 roku złożył pierwsze śluby
zakonne. Po kolejnych trzech latach 11 lutego złożył śluby wieczyste, które
przyjął o. Florian Koziura. Całe swoje życie zakonne spędził w Niepokalanowie.
Często opiekował się chorymi braćmi.
Po wtargnięciu Niemców do
Niepokalanowa br. Tymoteusz został zamknięty w Oświęcimiu (14.10.1942 r).
Otrzymał tam numer 25431. Zajmował się tam transportem materiałów budowlanych,
kopaniem żwiru, a później przebieraniem brukwi. Bardzo mężnie znosił warunki
obozowe. Mimo zimna głodu i ciężkiej pracy nie poddawał się i podtrzymywał na
duchu innych więźniów. 28 lutego 1942 r. w wieku 34 lat zmarł na zapalenie płuc
w szpitalu obozowym. Miał za sobą 12 lat życia zakonnego.
Duchowość
Kiedy brat Tymoteusz był
małym dzieckiem rodzice nauczyli go modlitwy, miłości do Boga i innych ludzi,
oraz szacunku dla starszych. W dorosłym życiu Tymoteusz starał się zawsze i
wszędzie trzymać się tych wartości.
Przez całe swoje życie
był oddanym dzieckiem Boga. Od świętego Maksymiliana nauczył się godnego
postępowania wobec Stwórcy i ludzi (zwłaszcza starszych). Wiele o jego życiu
możemy dowiedzieć się z zeznań br. Ferdynanda Kasza i br. Wacława Rucińskiego,
którzy byli obecni przy jego śmierci.
Całe swoje życie chłonął
świat Boży niczym małe dziecko. Miał łagodny i spokojny charakter, który
cechował go zawsze i wszędzie. Był odważny i oddany Bogu w każdej sytuacji,
nawet w Oświęcimiu, gdzie go bito i prześladowano. Zawsze miał nadzieję i
wspierał innych.
Był wspaniałym
człowiekiem i naprawdę warto go naśladować.
Męczeństwo
W czasie wojny brat
Tymoteusz dobrowolnie przebywał w klasztorze w Niepokalanowie. W tym czasie na
budynki klasztorne spadły cztery bomby - trzy niegroźne - jedna trafiła w sam
środek budynku. Zakonnicy mogli uciekać, ale Tymoteusz Trojanowski został.
Wraz z pojawieniem się
gestapo zaczęły się aresztowania ojców i braci. W 1941r. Dnia 17 lutego zabrali
pięciu ojców-zarząd klasztoru w tym św.Maksymiliana Kolbe zamordowanego w
sierpniu.
Tego samego roku 14
października hitlerowcy ponownie wtargnęli do zakonu. Tym razem wolność
straciło sześciu braci, oraz nasz błogosławiony. Mógł się ukryć, gdyż ostrzegł
go brat Cyprian grodzki, ale z tego nie skorzystał, mimo, że wiedział co go
czeka. Zachował spokój ducha, wiedząc, że idzie w ślady św.Maksymiliana, który
został zamordowany w Oświęcimiu zaledwie dwa miesiące wcześniej. Znajdował się
na czele listy osób do wywózki, ponieważ ten cichy, oddany Bogu i ludziom
człowiek według gestapowców był „grubą rybą”, groźną dla III Rzeszy.
Razem z sześcioma
współbraćmi (w tym błogosławionym br.Bonifacym Żukowskim) został przewieziony
na Pawiak w Warszawie. Tam brat Tymoteusz mógł kontaktować się tylko z Zakonem,
więc nie dziwnym jest, że żaden z dwóch listów od jego brata Janka nigdy nie do
niego nie dotarł. Podczas gdy Jan pisał jeden z listów już szła do niego
wiadomość o aresztowaniu Stanisława.
15 października odbyło
się przesłuchanie, na którym zarzucono braciom czytanie zakazanych ulotek
rzekomo zrzuconych z samolotu. Wszyscy bracia zaprzeczyli.
Początkowo zakonnicy
zajmowali celę w suterenie. Z relacji światków wiemy, że mieli spać na
nieświeżych słomianych siennikach. Mimo to brat Tymoteusz zawsze układał się do
snu ostatni czekając, aż każdy znajdzie sobie wygodne miejsce. Kiedy zaś
przychodziła pora sprzątania celi, był zawsze pierwszy do szorowania podłogi,
wycieraniu stołów, czyszczeniu drzwi okien i okien, oraz do innych pracach.
Po dniu Wszystkich
Świętych bracia zostali przewiezieni do innej celi. Inni bracia byli pod
wrażeniem spokoju, skromności i niewinności Błogosławionego, tak więc krępowali
się przy nim powiedzieć jakieś złe słowo. Był dla nich przykładem i
umocnieniem. Dużo się modlił i dzielił się tym co otrzymał w paczce
żywnościowej z Niepokalanowa z biedniejszymi od siebie. Na Pawiaku bracia mieli
możliwość korzystania z biblioteki więziennej, z której Tymoteusz Trojanowski
chętnie wypożyczał książki religijne. Był to rodzaj powrotu do radosnego i
wolnego życia, z którym tamtejsze warunki nie miały nic wspólnego.
Więźniowie żyli w niepewności
i napięciu, wiedząc co spotkało tych, którzy wcześniej tam przebywali.
Gestapowcy znęcali się
nad więźniami każąc im wykonywać wyczerpujące ćwiczenia fizyczne i bijąc ich.
Brat Tymoteusz nigdy się nie uskarżał. Nawet kiedy pod groźbą kazano wszystkim
zdjąć habity on nie przeraził się. Musiał jednak zastosować się do rozkazu, aby
nie narażać straży oddziałowej (Polaków) na nieprzyjemności. Od tamtego dnia
wszyscy zakonnicy ubierali się po cywilnemu.
Dnia stycznia 1942 r. Po
południu więźniów wyprowadzono na dziedziniec. Po dwugodzinnych karnych
ćwiczeniach hitlerowcy przeszukali każdego, zabrali różańce, książeczki do
nabożeństwa i krzyżyki, po czym wyrzucili wszystko do śmieci. Samochodami
przewieziono ich na dworzec główny (kolejowy), gdzie upchnięto ich w
wagonach-więźniarkach w składzie pociągu do Oświęcimia. W wagonie przeznaczonym
dla dwudziestu osób mniej niż zawierał w rzeczywistości brat Tymoteusz jechał
na stojąco. Komuś, kto oferował mu swoje miejsce grzecznie podziękował.
Według wielu ludzi obóz
koncentracyjny Oświęcim to prawdziwe piekło na ziemi. Na miejscu, Tymoteusza
Trojanowskiego już jako numer 25431 „powitał” komendant Karl Fritzsch tymi
słowami: „Nie przyjechaliście do sanatorium, ale do niemieckiego obozu
koncentracyjnego, z którego jest tylko jedno wyjście-przez komin. Jeżeli to
komuś nie pasuje to może od razu rzucić się na druty kolczaste. Jeżeli w
transporcie są Żydzi, nie zdołają przeżyć tu więcej niż dwa tygodnie. Księża
przeżyją może do miesiąca, inni - do trzech.” Pomimo, że Błogosławiony nie miał
święceń kapłańskich, był zaliczany do tej samej co księża kategorii. Miał więc
przed sobą miesiąc życia.
Niestety Niemcy
dotrzymali słowa. Więźniowie mieli minimum potrzebne do życia. Blokowi i
kapowie sterali się jak mogli aby ich wykończyć. ”Mroźny wiatr gwiżdże i ziębi
skurczone wynędzniałe członki, a głód i ciężka praca wyczerpują do reszty...
Kapowie biją i nie pozwalają odpocząć. W południe półgodzinna przerwa... pół
litra gorącej kawy i nic więcej...”- fragment opisu dnia w obozie brata
Ferdynanda. Organizmy więźniów codziennie wystawiane były na ciężką próbę. Brat
Tymoteusz znosił to mężnie zachowując spokój i pozytywne nastawienie do Boga.
Nigdy nie narzekał na prześladowców, którzy bili go i maltretowali psychicznie.
Tymoteusz Trojanowski
pracował w bardzo ciężkich warunkach. Jednej z jego kolejnych prac (w kopalni
żwiru) towarzyszyły ponad dwudziestostopniowe mrozy. Któregoś dnia wagonik ze
żwirem przewrócił się na brata, na szczęście uszedł z życiem. Cały ten czas
brat Tymoteusz pocieszał umacniał w wierze swoich upadłych na duchu towarzyszy
niedoli. Pogodą ducha zjednał sobie polskich brygadzistów, którzy pozwalali mu
podczas pracy przychodzić do ich budy, aby się ogrzał. Oczywiście Błogosławiony
postarał się, żeby inni, także mogli tam chodzić. Taki był brat Tymoteusz
Trojanowski.Dzielił się wszystkim, co miał.
W lutym Błogosławiony
ponownie zmienił pracę. Tym razem pięć kilometrów od obozu miał przebierać
zgniłą i zamarzniętą brukiew. Zazwyczaj robił to w pozycji siedzącej i pod
wieczór miał tak skostniałe mięśnie, że nie mógł wstać. Był już wtedy znacznie
osłabiony i wyczerpany, więc któregoś dnia przerwał pracę i do obozu zanieśli
go inni zakonnicy - Bonifacy Żukowski i Wacław Ruciński. Był to początek
powolnej śmierci Błogosławionego.
Brat Ferdynand Kasz
opowiedział, że na apelach musieli być wszyscy więźniowie, gdyż odbywało się
liczenie. Chorych, a nawet martwych znoszono na plac. Zazwyczaj chorych
podtrzymywali w szeregach koledzy, ale brat Tymoteusz był zbyt słaby by stać,
więc leżał pod ścianą. Po apelu bracia odnieśli go półprzytomnego do szpitala.
Nie mógł prawie mówić. Po trzech tygodniach, 28 lutego o godzinie 8:30
Tymoteusz Trojanowski umarł na zapalenie płuc w szpitalu obozowym. Wiadomość o
jego śmierci przyniósł braciom znajomy jednego z nich(brata Wacława). Zakon w
Niepokalanowie i matka brata zostali o tym poinformowani dopiero ponad miesiąc
później.
Brat Tymoteusz umarł po
miesiącu i 21 dniach. Był ofiarą antykościelnej polityki nazistów.
Kult
Wiele osób wyrażało chęć
na beatyfikacje br. Tymoteusza Trojanowskiego. Tak jak powiedział br. Ferdynand
Kasz, współwięzień błogosławionego: Szczerze pragnę jego beatyfikacji, bo
byłem świadkiem jego życia i męczeństwa w oświęcimskim obozie.
Prace przygotowawcze do
kanonizacji rozpoczęły się 9 marca 1994 za zgodą Prymasa polski ks. Tomasza
Glempa. Dnia 26 maja 1994 roku ogłoszono br. Tymoteusza Sługa Bożym i
rozpoczęły się systematyczne przesłuchiwania świadków, w celu zebrania pełnej
dokumentacji do beatyfikacji. Na wniosek Kongregacji do spraw kanonizacji
Kościół uznał go za swego błogosławionego w 1999 roku, dając wiernym możliwość
oddania mu czci publicznej. Brak było jakichkolwiek opinii przeciwnych
beatyfikacji, za świadkowie zaznali o stałym rozszerzaniu się sławy męczeństwa
br. Trojanowskiego.
Naszym zdaniem
Naszym zdaniem br.
Tymoteusz Trojanowski jest wzorem do naśladowania. Można wiele się od niego
nauczyć np. wytrwałości, cierpliwości, silnej woli i niepoddawania się w
trudnych chwilach, a także szacunku i niesienia pomocy dla innych.
Niewiele z osób, które
kiedykolwiek się urodziły było tak cudownymi ludźmi jak on. Nikt z nas nie
byłby zdolny do takich wyrzeczeń na rzecz innych ludzi. Naszemu błogosławionemu
udało się upodobnić do Boga, a to jest właśnie celem życia każdego człowieka.
Wykonali: Ola Masalska,
Basia Białek i Maciek Walecki, uczniowie klasy I Gimnazjum Przymierza Rodzin nr
2 w Warszawie pod kierunkiem nauczycieli Julity Gredeckiej i Macieja Łaby.
Źródło: Męczennicy 1939-1945 Błogosławiony Tymoteusz Trojanowski
Błogosłąwiony
brat Piotr Bonifacy Żukowski
Piotr Żukowski urodził
się 13 stycznia 1913 roku w osadzie Baran-Rapa w powiecie wileńsko- trockim w
parafii Niemenczyn, na terenie diecezji wileńskiej. Był synem Andrzeja i Albiny
z domu Wańkiewicz. Miał troje rodzeństwa.
Od roku 1927, po
ukończeniu czterech klas szkoły powszechnej, pracował w domu pomagając rodzicom
utrzymać gospodarstwo. Wspomagał ich do czasu, gdy ukończył siedemnaście lat.
Później, gdy opuścił dom, wstąpił do Zakonu oo. Franciszkanów w Niepokalanowie,
gdzie przybył 9 września 1930 roku.
Nowicjat zakonny
rozpoczął 14 czerwca 1931 roku. Zakończył go 16 lipca 1932 roku, złożeniem
pierwszych ślubów zakonnych. Imię Bonifacy otrzymał jako imię zakonne. Trzy lata
po pierwszych ślubach, 2 sierpnia 1935 roku, złożył w zakonie śluby wieczyste.
Brat Bonifacy praktycznie
całe swoje życie jako zakonnik spędził w Niepokalanowie. Dostał tam pracę w
drukarni. Był wybitnym pracownikiem- przechodził po kolei przez wszystkie
stanowiska, wreszcie został nawet kierownikiem. Przez cały czas spędzony w
pracy z zapałem pogłębiał swoje umiejętności i doskonalił się w fachu. Później
został także przydzielony do tamtejszej straży pożarnej.
Już 27 marca 1938 r.,
przed rozpoczęciem wojny, św. Maksymilian Kolbe przygotowywał współbraci do
nadchodzącej wojny. Podczas jednej z konferencji mówił: „Zbliża się bardzo
poważna walka. Jakie będą jej etapy, trudno przewidzieć… u nas można się
spodziewać wszystkiego.”
Mimo panującego w całym
kraju niebezpieczeństwa, a nawet rozproszenia się większej części zakonu, Br.
Bonifacy był spokojny, opanowany „i ze spokojem zachowywał się w czasie działań
wojennych”.
Gestapowcy regularnie
składali „wizyty” w niepokalanowskim klasztorze i zabierali po kolei wszystkich
przebywających tu jeszcze zakonników.
Br. Bonifacy został
aresztowany 14 października 1941 roku wraz z sześcioma innymi współbraćmi
(m.in. Ferdynandem Kaszem) i fakt ten „przyjął spokojnie i uznał to za dopust
Boży”. Jeszcze tego popołudnia br. Bonifacy został przywieziony do więzienia na
Pawiaku w Warszawie. Następnego dnia, podczas przesłuchań, Br. Bonifacego i
innym zakonników niesłusznie oskarżono o czytanie i rozprowadzanie zakazanych
ulotek.
Bracia spędzili na
Pawiaku w nieludzkich warunkach prawie cały rok 1941. Mieszkali razem w
niewielkim pomieszczeniu, mieli jedno „posłanie”, i „małe zakratowane okienko,
na równi z powierzchnią ziemi”. Dostawali bardzo słabe jedzenie.
Br. Bonifacy otrzymywał
nawet wraz z innymi zakonnikami paczki z Niepokalanowa, jednak zawsze ich część
oddawał tym, którzy według niego bardziej ich potrzebowali.
Brat Bonifacy jak i inni
bracia byli nieustannie dręczeni przez okrutnych gestapowców: bici, rzucani w
śnieg, ganiani po dziedzińcu. Jednak „postawa Br. Bonifacego zdawała się
wskazywać, że niewiele sobie robi z wysiłku oprawców”. Był zawsze uśmiechnięty,
wprowadzał miły nastrój, a „obyczaje więzienne traktował na wesoło”.
Br. Bonifacy był
nieustannie wierny Bogu. Modlił się przez cały swój pobyt na Pawiaku, a później
w Oświęcimiu. Był nawet prześladowany z powodu stroju duchownego, w którym
chodził, jak inni bracia. Jednak wszystkie upokorzenia i zniewagi znosił
cierpliwie.
Bonifacy cały czas
zagrzewał współwięźniów do modlitwy, co stało się jednym z jego głównych zajęć
w ciągu dnia. Oprócz tego więźniowie starali się umilać sobie czas poprzez grę
w karty, czytanie książek, a także śpiewy inicjowane przez br. Bonifacego.
„W takiej atmosferze,
jemu i innym znośnie udało się przeżyć Boże Narodzenie 1941 roku”.
Dnia 8 stycznia 1942
roku, po południu, więźniów wyprowadzono na dziedziniec. Dwie godziny trwały
ćwiczenia karne, po których każdego z braci zrewidowano i zabrano im różańce,
książeczki do nabożeństwa i krzyże, które później wyrzucono do śmieci.
Niedługo po tym
przewieziono ich na dworzec główny, a stamtąd w potwornych warunkach do
Oświęcimia.
„Obóz koncentracyjny
Oświęcim - to jak mawiało wielu - prawdziwe piekło na ziemi”. Bonifacy, jako
brat zakonny był zaliczany do kategorii duchowieństwa, co zwiastowało dla niego
ostatni miesiąc życia.
Na początku br. Bonifacy
pracował w komandzie „Bauhof” - ośrodku transportu materiałów budowlanych. Była
to praca bardzo męcząca i wymagająca wiele wysiłku. Trzeba było wyładować z
wagonów np. żelazo, cegłę, drzewo. Na dodatek „od świtu do nocy praca odbywała
się biegiem”, a strażnicy bili pracowników do krwi.
Na szczęście br. Bonifacy
i jego dawny współbrat Ferdynand opuścili tę pracę po 10 dniach. Potem jednak
nie było im lepiej - pracowali w kopalni żwiru na otwartym polu. Byli głodni i
zmarznięci. Był taki mróz, że ziemię musieli rozkopywać kilofami.
Okrutnicy z obozu
najbardziej lubili dręczyć polskich duchownych. Zmuszali ich do najcięższych
prac i bili bez litości kijami. Jednego dnia br. Bonifacy został niemiłosiernie
pobity drewnianą listwą.
Później Bonifacy
rozbierał stare lub uszkodzone budynki. Następnie pracował jako dekarz,
zsiniały z zimna siedząc podczas mrozów na dachach. Jego następna praca
wymagała mniej ruchu jednak tak samo niszczyła zdrowie. Cały dzień musiał
spędzać na polu, przebierając „mokrą, na wpół zgniłą brukiew”.
Po tym wyniszczającym
zajęciu zachorował na zapalenie płuc i dnia 10 kwietnia 1942 roku zmarł. Jego
ciało spalono w obozowym krematorium.
Po śmierci br. Bonifacy
Żukowski był obiektem czci braci z Niepokalanowa. Modlili się oni o szybki
proces beatyfikacji dla swego współbrata.
Brat Bonifacy został
wyniesiony na ołtarze przez Jana Pawła II dnia 13 czerwca 1999 roku. Jego
postawa i poświęcenie mogą być dla nas niezwykłym przykładem. Całe życie
poświęcił Bogu, aż do śmierci działał i żył dla Boga, dawał jego świadectwo.
W dzisiejszych czasach
trudno jest znaleźć ludzi podobnych do brata Bonifacego. Jego niezwykłe
zachowanie i altruistyczna postawa zachwyca i jednocześnie dziwi, szczególnie
teraz. Dziś można spotkać się jedynie z wielką obojętnością. Ludzie przestają
się interesować innymi, dbają tylko o siebie, nie zrobią niczego, co nie
wiązałoby się z jakimiś korzyściami. Wszystko idzie na nasze „konto”. Nie ma
bezinteresowności.
Natomiast brat Bonifacy
był zupełnie inny. Pomagał bliźnim, często samemu cierpiąc. Kiedy wybuchła
wojna wolał zostać w klasztorze, niż ratować się uciekając. Później, gdy był na
Pawiaku, gdzie niska racja żywieniowa osłabiała jego współwięźniów, nie mógł na
to patrzeć. Wolał oddawać im własne jedzenie, które otrzymywał z klasztoru, a
sam chodzić głodny. Nie mógł też patrzeć na smutek panujący w celi, dlatego
pocieszał współwięźniów, oraz zachęcał ich do modlitwy i wspólnych śpiewów,
które umilały im czas. Zawsze, jak wynika z relacji osób, które go znały, sam
był pogodny i uśmiechnięty. Podczas wojny, w areszcie, będąc głodnym i cierpiąc
nieludzko, ani razu nie postąpił niemiło wobec towarzyszy, a nawet o swoich prześladowcach
nie mówił źle.
Prześladowano go
najczęściej za wiarę. Za to, że był księdzem i głosił ludziom Dobrą Nowinę.
Mimo tego zawsze był wierny Bogu i niezmiennie modlił się kilka razy dziennie.
Te wszystkie dokonania
sprawiają, że brat Bonifacy pozostanie w naszych sercach, nie tylko jako
beatyfikowany, ale już jako święty.
Praca wykonana przez
uczniów klasy I Gimnazjum Przymierza Rodzin nr 2: Małgorzatę Domańską,
Aleksandrę Pankiewicz, Kamila Pruszyńskiego pod kierunkiem nauczycieli Julity
Gredeckiej i Macieja Łaby.
Ostatnia modyfikacja:
02/28/2024 07:19:24
