Bienheureuse MARGUERITE de LOUVAIN, vierge et martyre

De Fiere Margriet liggend standbeeld "drijvend"

Lying statue of Fiere Margriet, seemingly floating, although not upstream like in the legend of Leuven

Sainte Marguerite de Louvain

Servante d'auberge (✝ 1255)

Elle était de famille très pauvre et entra au service d'un de ses parents qui tenait une auberge et qui, par charité chrétienne, ouvrait souvent sa porte aux pèlerins démunis. Des brigands, déguisés en pèlerins, vinrent un jour et assassinèrent les aubergistes, puis devant le refus de sainte Marguerite de céder à leurs passions, ils la poignardèrent également.

SOURCE : http://nominis.cef.fr/contenus/saint/8089/Sainte-Marguerite-de-Louvain.html

Antoine Clevenbergh  (1755–1810) et After Pieter Jozef Verhaghen  (1728–1811), Death of blessed Margaretha of Louvain, vers 1780, 80 x 150, St. Peter's Church, Leuven  

La légende de la Bienheureuse Marguerite de Louvain

(Fier Margriet))

En 1225, Marguerite était employée chez son oncle Amandus qui tenait avec son épouse, l'auberge Saint-Georges situé à l'ancienne rue dite Muntstraat (actuellement Meyerstraat). On la surnommait «Fier Margrietje» en raison de son courage et de sa grande noblesse de caractère.

Les aubergistes vieillissant, décidèrent d'(entrer dans les ordres à l'abbaye de Villers-la-Ville dans le Brabant wallon. La pieuse Marguerite décida de les y accompagner. Mais, à la veille de leur départ, une hautaine de pèlerins demandèrent l'hospitalité. Étant donné qu'il n'y avait plus rien à boire, Marguerite fut envoyée au pressoir pour y chercher du vin.

Pendant ce temps, les pèlerins, qui n'étaient autres que des brigands travestis, tuèrent l'aubergiste et sa femme, avant d'emmener Marguerite hors de la ville.

L'un des brigands voulait épouser Marguerite et, comme elle refusa, elle fut à son tour lâchement assassinée et son corps fut jeté dans la Dyle. Son cadavre fut découvert plus tard par des pêcheurs qui s'ensevelirent sur la berge de la rivière, lui procurant ainsi une derrière demeure. Une lueur céleste s'élevant de la tombe permit néanmoins de retrouver la dépouille de Marguerite qui fût exhumée et transférée à Louvain. Marguerite devint l'objet de la vénération populaire et plusieurs miracles lui furent attribués.

Des traces de cette légende sont encore présentes à Louvain, à l'intérieur et aux abords de l'église Saint-Pierre et sur la petite place, située à l'angle des rues Muntstraat/Tiensestraat, où une statue (Marguerite surnageant les eaux de la Dyle) est dédiée à cette enfant de Louvain, que le peuple continue d'appeler «Fier Margriet».

D'après un texte du «Public-Relations Leuven».

SOURCE : http://www.philagodu.be/generalculturel/folkloretraditions/Fier_Margriet.html

Blessed Margaret of Louvain

Also known as

Marguerite la Fiere

Margaret la Fière

Margaret van Leuven

Margaret van Löwen

Margarita Lovania

Fiere Margriet

Margaretula, Margarita, Margaritha, Margriet, Margrit, Marguerite

Memorial

2 September

Profile

Born to a poor family, in her late teens Margaret began working as a maid at the Sint Joris, an inn in Louvain, Belgium owned by her uncle Aubert. Aubert and his wife eventually sold the inn, each planning to enter religious life; Margaret planned to become a Cistercian nun. On their last night in the inn, thieves broke in and killed the erstwhile owners while Margaret was out. She came home as the killers were leaving, and she was murdered, too. Devotion developed after miracles occurred near her original grave site beside the river.

Born

1207 at Louvain, Brabant, Belgium

Died

throat cut on 2 September 1225 at Louvain, Brabant, Belgium

body thrown into the river Deel by her killers

the body was recovered, and buried along the river bank; legend says that a large fish pushed the body up-stream and an angel hovered over the river, shining a light on the body until some one came to recover it

the body was later transferred to Saint Peter’s Church in Louvain

many miracles reported at her tomb

Beatified

1905 by Pope Saint Pius X (cultus confirmed)

Patronage

martyrs

Additional Information

Book of Saints, by the Monks of Ramsgate

Lives of the Saints, by Father Alban Butler

books

Our Sunday Visitor’s Encyclopedia of Saints

other sites in english

Katherine Rabenstein

Wikipedia

webseiten auf deutsch

Ökumenisches Heiligenlexikon

Stadler’s Bollstandiges Heiligenlexikon

websites in nederlandse

Heiligen 3s

MLA Citation

“Blessed Margaret of Louvain“. CatholicSaints.Info. 26 March 2020. Web. 13 April 2021. <https://catholicsaints.info/blessed-margaret-of-louvain/>

SOURCE : https://catholicsaints.info/blessed-margaret-of-louvain/

De kapel van Fiere Margriet in de Sint-Pieterskerk te Leuven. 

Blessed Margaret of Louvain V (AC)

(also known as Marguerite la Fière)

Born in Louvain, Brabant, Belgium, in 1207; died 1225 (1235?); cultus approved in 1905. Margaret was a servant in an inn in Louvain. She saw robbers kill her employers; they in turn pursued her to the banks of the Deel and murdered the 18-year-old. Her contemporary, Caesarius the Cistercian monk of Heisterbach states that she was about to enter the Cistercian convent when she was slain. They buried her body on the river bank where she was slain. After miracles were wrought at her intercession, her body was translated to a chapel built to house them in Saint Peter's churchyard in the same city. Later the wooden structure was replaced by a stone one and adjoined to the church by breaking through a wall (Benedictines, Husenbeth).

SOURCE : http://www.saintpatrickdc.org/ss/0902.shtml

September 2

B. Margaret, Virgin and Martyr at Louvain, in Brabant

SHE was martyred on the banks of the Dyle or Deel, by certain ruffians, in the beginning of the thirteenth century, because she would not consent to sin; for St. Thomas teaches 1 that all Christian virtues, being protestations of our faith, and proofs of our fidelity to God, they are a true motive of martyrdom. She was buried first on the bank of the river where she suffered, and was honoured with miracles. Her body soon after was translated to the church-yard of the collegiate church of St. Peter, in Louvain, and deposited in a chapel contiguous to it, built on purpose, first of wood, since of stone, which, by piercing the wall, is now united to that church. Her immemorial veneration at Louvain, and the exposition of her relics in this chapel, and distributions of the same, approved by the archbishops of Mechlin, are proofs of her rank in the Belgic Martyrologies. See an account of her martyrdom in Cæsarius, the Cistercian monk of the same age at Heisterbac, near Bonne, Dial. l. 6, c. 34. Another life, published with notes by Stilting, t. 1, Sept. p. 592; Molanus, &c. She lived in the time of Henry I. duke of Brabant, who died near Cologne, in 1235, and was buried in the chancel of St. Peter’s church of Louvain.

Note 1. S. Thom. 2, 2æ qu. 124, art. 5. [back]

Rev. Alban Butler (1711–73).  Volume IX: September. The Lives of the Saints.  1866.

SOURCE : http://www.bartleby.com/210/9/024.html

Voir aussi : http://www.vanderkrogt.net/statues/object.php?webpage=LE&record=bevb008

Beata Margherita di Lovanio Vergine e martire

2 settembre

1207 - 2 settembre 1225

Chiamata “Margaretula” nelle fonti latine, è ancor meglio nota con il nome fiammingo di “Fier Magrietje”, ovvero piccola fiera Margherita. Fiera nel senso di riservata, prudente, ma al tempo stesso coraggiosa. La sua vita. La sua vicenda è stata tramandata dal “Dialogus miraculorum”, di Cesario di Heisterbach, un monaco cistercense suo contemporaneo.

Originaria di Lovanio, Margherita si era messa al servizio di un certo Amand e di sua moglie, persone oneste, imparentate con la sua famiglia. Costoro sino ad allora avevano gestito una modesta locanda nel centro della città, ma avevano entrambi maturato la scelta di entrare nell’Ordine Cistercense. Alla vigilia della loro partenza, però, un gruppo di otto pellegrini giunse chiedendo ospitalità. Animati da carità cristiana, i due coniugi non seppero sottrarsi al dovere dell’accoglienza, seppure il momento per loro fosse alquanto inopportuno. I viaggiatori erano in realtà dei briganti. Margherita, che si era assentata per fare rifornimento di vino, al suo rientro trovò i suoi padroni uccisi e la casa svaligiata. I malfattori si impadronirono allora di lei e la portarono via quale parte del loro bottino. Imbavagliata e trascinata verso la parte settentrionale della città, la ragazza resistette fieramente alle sollecitazioni ed alle minacce, per essere infine sgozzata e pugnalata. Il suo martoriato corpo, ormai esanime, fu gettato nelle acque della Dyle. Quando si consumò tutto ciò, il 2 settembre 1225, Margherita era appena diciottenne.

L’indomani alcuni pescatori rinvennero il suo cadavere, ma per evitare possibili sospetti, lo seppellirono sulla riva. Durante la notte una luce miracolosa svelò il luogo della sepolture: le spoglie vennero allora dissotterrate e tra le dita le fu trovato ancora il collo della brocca che aveva portato con sé, brocca che fu poi ritrovata e viene ancora conservata. Le reliquie della ragazza, da subito considerata quale martire, vennero deposte in una cappella lignea adiacente alla chiesa di San Pietro.

Nel 1540 ne fu edificata una in pietra, presso il coro dell’attuale collegiata,dove da allora sono custodite le sue reliquie in un cofano di legno di cedro, ricoperto di lastre di rame, sul quale sono incise le scene del suo martirio.

Da sempre la vicenda della Beata fu avvolta dalla leggenda: il suo corpo luminoso avrebbe galleggiato sulle acque e ripreso il cammino controcorrente verso Lovanio; la sua scoperta destò la massima commozione in tutta la città. Nel 1904 le città di Mechelen e Lovanio cercarono invano di ottenere dalla Santa Sede il riconoscimento del culto ab immemorabili, riscontrando però una carenza di prove allo stato attuale delle ricerche.

Il culto della Beata Margherita è localizzato esclusivamente a Lovanio e dunque là soltanto si trovano le sue raffigurazioni. Meritano di essere segnalati i cinque quadri di P.J.Verhaeghen, a cavallo tra XVIII e XIX secolo, e le incisioni del cofano suddetto. Degne di nota sono anche alcune immagini devozionali popolari molto particolari.

Un giorno toccherà a Margherita essere glorificata in terra come già accaduto ad una folta schiera di eroine della castità. Le ultime delle quali il Papa ha riconosciuto il martirio sono le brasiliane Benigna Cardoso da Silva ed Isabella Cristina Mrad Campos. Nel corso dei secoli non poche altre ragazze hanno preferito la morte piuttosto che vedere crudelmente violata la loro verginità, eroine della castità quali le sante Agnese, Emerenziana, Rosa Chen Aixie, Teresa Chen Jinxie e Maria Goretti, nonché le beate Carolina Kozka, Antonia Mesina, Pierina Morosini, Albertina Berkenbrock, Maria Clementina Alfonsina Anuarite Nengapeta, Lindalva Justo de Oliveira, Maria Tuci, le serve di Dio Josefina Vilaseca Alsina, Maria Vieira da Silva, Arcangela Filippelli, Barbora Umiastauskaite, Bodi Maria Magdolna, Maria de San José Parra Flores, Coleta Menendez de la Torre, Concetta Lombardo, Elena Spirgeviciute, Elide Rosella, Marta Obregon Rodriguez, Santa Scorese, Vivian Uhechi Ogu, Maria Israel Bogotá Baquero, María de la Luz Camacho González, Maria Paschalis Jahn.

Autore: Don Fabio Arduino

SOURCE : http://www.santiebeati.it/dettaglio/99037

Margareta von Löwen

französischer Name: Marguerite

auch: Margaretula, flämisch: Margrierke

 Gedenktag katholisch: 2. September

Übertragung der Gebeine von Lüttich nach Löwen: 5. September

 Name bedeutet: die Perle (griech.)

Magd, Märtyrerin

* um 1207 in Löwen / Leuven in Belgien

† 2. September 1227 (?) in Belgien

Margareta musste als Magd bei Verwandten arbeiten. Sie wollte ins Kloster in Villers - dem heutigen Villers-la-Ville eintreten, aber einen Tag zuvor wurde ihre Herrschaft von Räubern überfallen und getötet; Margareta wurde dabei entführt, getötet und in den Fluss Dijle geworfen.

Am Ort von Margaretas Ermordung und an ihrem Grab an der S.-Pieters-Kerk in Löwen ereigneten sich Wunder. Über ihrem Grab wurde eine Kapelle errichtet. Die Geschichte der Margareta berichtete Cäsar von Heisterbach.

 Kanonisation: Margaretas Verehrung wurde 1905 bestätigt.

 Stadlers Vollständiges Heiligenlexikon

SOURCE : https://www.heiligenlexikon.de/BiographienM/Margareta_von_Loewen.html

Margareta von Löwen

S. Margarita, V. M. (2. Sept.) Was von dieser hl. Margarita bekannt ist, danken wir zunächst dem berühmten Cäsarius von Heisterbach. Dieser erzählt, ein Bürger zu Löwen in Brabant, Namens Amandus, habe mit seiner eben so frommen Gattin den Entschluß gefaßt, nach beiderseitiger Einwilligung die Welt zu verlassen. Er war gesonnen, sich in das Cistercienser-Kloster Villers als Converse zu begeben. Sie hatten eine Verwandte bei sich, Namens Margareta, die mit Einfalt und Gottesfurcht ihren Bedürfnissen diente. Eines Abends kamen unbekannte Gäste ins Haus, welche von den gutmüthigen Hausleuten um Christi willen aufgenommen und bewirthet wurden. Margareta mußte fortgehen, um Wein zu holen. Unterdessen ermordeten die Fremden den Amandus und sein Weib, nahmen ihr Geld, und führten die Margareta, als sie mit dem Wein nach Hause kam, als Gefangene in ein abgelegenes Haus vor der Stadt mit sich fort. Hier tödteten sie auch die Margareta, weil sie ihnen nicht zu Willen war, und warfen ihre Leiche in die Dyle, wo sie bald darauf von einigen Fischern aufgefunden und heimlich (damit sie nicht etwa für die Mörder gehalten würden) begraben wurde. Die Unthat geschah im J. 1225. So lautet die ungeschmückte Geschichte, welche später durch die Sage mit wundervollen Zuthaten reich ausgestattet wurde. Die ersten Erzähler setzten noch hinzu »wie man sagt« (ut fertur), die spätern traten ohne solche Bemerkung das hinterlassene Erbtheil an. Der Krug, in welchem die Heilige den Wein holte, wird zu Löwen als Reliquie aufbewahrt. Der Leichnam, fügte man hinzu, sei im Flusse nicht untergesunken, sondern stromaufwärts bis in die Stadt zurückgeschwommen. Hier wurde sie sogleich als Heilige verehrt, und noch vor hundert Jahren (1764) auf den Grund unvordenklicher Verehrung in der St. Peterskirche ein eigener Altar aus Marmor unter ihrer Anrufung errichtet. Eine wirkliche Canonisation von Seite des heiligen Stuhles ist nie erfolgt. (I. 582).

SOURCE : https://www.heiligenlexikon.de/Stadler/Margareta_von_Loewen.html

Margarita (ook Fiere Margriet, Margarita Lovania, Margrit, Margaretula of Margaritha) van Leuven (ook van Löwen), België; martelares; † 1225.

Feest 2 september.

Zij werd in het begin van de 13e eeuw - waarschijnlijk in het jaar 1207 - te Leuven geboren, en was afkomstig uit een armelijk milieu. Op haar achttiende werkte zij als dienstertje in herberg 'Sint Joris' aan de Holstraat; deze werd gedreven door haar oom Amandus. Hij ontving er vooral pelgrims. Toen oom en tante besloten bij de cisterciënzers in te treden, verkochten zij hun herberg. Margriet gaf te kennen dat zij in wilde treden in de orde van de cisterciënzerinnen, indertijd ook wel naar hun stichter 'bernardinen' genoemd.

Maar op de vooravond dat de herbergier zijn woning zou verlaten, klopte er een groepje van acht pelgrims aan met de vraag of zij onderdak konden krijgen. Omdat alle drank al het huis uit was, werd Margriet er met een kruik in de hand op uit gestuurd om ergens iets voor de kerels te halen. Zij bleken echter verklede bandieten die precies op de hoogte waren van de situatie. Zij wisten dat er geld in huis moest zijn en maakten van de afwezigheid van het meisje gebruik om de herbergier en zijn vrouw te vermoorden en de zaak leeg te plunderen. Toen het dienstmeisje bij terugkomst de afschuwelijke waarheid ontdekte, werd zij buiten de stad gesleurd, verkracht en met een priem om het leven gebracht. De schurken gooiden haar lijk in de Dijle. Dit alles speelde zich af op 2 september 1225.

Een paar dagen later werd zij door vissers in het water aangetroffen, met nog een stuk van de kruik in haar hand. Zij borgen haar lichaam en begroeven het op de oever, maar gaven er geen bekendheid aan, omdat zij vreesden dat zijzelf dan de schuld zouden krijgen. Voorbijgangers meenden een wonderbaar licht boven die plek te zien. Daarom werd zij weer opgegraven en bijgezet in een houten kapelletje naast de grote Sint-Pieterskerk.

Honderd jaar later werd dit verhaal door een monnik wat opgesmukt en vroom verfraaid. Hij vertelde dat het lijk van Margriet in het water niet zonk, maar door vissen omhoog werd gehouden. Zo dreef het tegen de stroom in naar Leuven terug. Op dat moment verbleef hertog Hendrik van Brabant op de Keizersberg. Die nacht werd zijn aandacht getrokken door een wonderlijk schijnsel boven het water en gezang van engelen aan de hemel. Zo keerde Margriet terug naar Leuven, plechtig begeleid door een processie van de hertog en zijn vrouw, en al de burgers van de stad.

Verering & Cultuur

Niet lang na haar dood werd haar leven op schrift gesteld door de cisterciënzer monnik Caesarius, prior van klooster Heisterbach († 1240); hij stond in nauwe betrekking met het Brabantse cisterciënzerklooster Villers even ten zuiden van Brussel. Dat was het klooster waar oom Amandus had willen intreden.

Caesarius weet nog te vertellen dat Amandus en zijn vrouw na hun dood verschenen aan een monnik van Villers. Deze vroeg hun waar zij zich bevonden. Zij antwoordden, dat ze de volmaakte heerlijkheid nog niet bereikt hadden. Daarop vroeg de monnik naar het meisje. Waarop de verschijningen zeiden: "Al wat wij aan genade ontvangen hebben, danken we aan de verdiensten van Margriet. Wij durven zelfs niet op te zien naar de heerlijkheid waarin zij zich bevindt." En Caesarius besluit: "Zie je nu hoeveel eenvoud en schuldeloos leven bijdragen tot de marteldood?"

In 1540 werd de houten kapel vervangen door een van steen. In de Sint-Pieterskerk staat haar levensverhaal afgebeeld op vijf schilderijen van Pieter Jozef Verhagen (ca 1760). Boven een zij-ingang is er een borstbeeldje van haar aangebracht. In de stad is op de plaats van het misdrijf sinds kort een beeld van Margriet geplaatst: zij is naakt afgebeeld op haar rug boven op de stroom van het water; het maakt eerder een erotische dan piëteitvolle indruk.

Zij is patrones van horecapersoneel en wordt afgebeeld als jong dienstmeisje met kruik.

In 1948 publiceerde de toen 21-jarige Michel van der Plas zijn tweede gedichtenbundel ‘Als ik koning was’.

Daarin vinden we een gedicht op ‘Fier Margrieteken’:

Ik stond aan de grijze Deyle,

de winterstorm joeg langs het pad,

het water was hoog en het stroomde

alsof het geen rust meer had.

Ik dacht: op een dag als deze

is Margrieteken uitgegaan,

op een dag als deze heeft zij

oog in oog met haar dromen gestaan.

En ik liep langs de stroom in de schemer

en vond een witte lap in het riet

en opeens wist ik alles weer wat er

gebeurd is aan fiere Margriet.

Ik zag haar het pad afkomen

met de houten kan voor de wijn;

de rivier stroomde snel alsof hij

voor donker thuis wilde zijn.

Fier Margrieteken zag naar de Deyle,

toen bad ze: O God,laat mij

als een stroom van liefde worden,

de zee van extase nabij.

Fier Margrieteken zag naar het nederig,

nederig buigend riet,

toen bad ze: Leer mij berusten

als mijn halm de lente niet ziet.

Fier Margrieteken voelde de stormwind,

toen bad ze: O God, als het moet,

leer mij mijn dromen vergeten

als de storm van het kwaad er door woedt.

Toen werd de Deyle grijzer,

het riet boog zich dieper door,

en de winterwind joeg feller,

maar zij fluisterde aan Gods oor.

Een rivier komt in de zee uit,

het riet zoekt de lucht, omhoog,

de wind heeft de hele aarde,

maar zij keek recht in Gods oog.

Hier, uit de wilde struiken,

moet de man toen gesprongen zijn,

hier moet hij haar hebben gegrepen,

hier moet zij vernederd zijn,

en hier moet zij betast zijn,

bekoord, gepijnigd, gekweld -

ik sta aan de stroom en huiver,

zo ben ik ook gekweld.

En hier moet zij hebben geweigerd,

hier moet zij hebben geschreid;

ik sta in de storm en ik aarzel:

ik was bereid.

En hier moet zij gedood zijn

en geworpen tussen het riet;

ik kniel voor het riet en ik weet het:

ik was zo moedig niet.

In 2008 verscheen van Renée van Riessen de dichtbundel ‘Krekels in de keuken’. Ook daarin een gedicht op Fiere Margriet:

FIERE MARGRIET

Jouw lichaam gestrekt. Getekend, maar zwevend

boven de vijver waar moeders verstrooid

een luier loslaten die wolkt in het water

hier drijft op wolken jouw hoofd.

Jouw lichaam, gestrekt. Zo werd het gevonden

aangespoeld in een hoek van de tijd

doorzichtig en glanzend, je jurk was vergaan

en je keel onwerkelijk rood.

Wie lieten jou zinken in de rivier?

Stof moest je worden, eerst je gezicht

dan je vingers, ten slotte je haar

naar de bodem, dwarrelend aas

totdat je terugkwam, stroomopwaarts getrokken:

een reis naar de stad op de rug van een vis.

Je zwaaide, zegt men - er vielen veel sterren

je handen leken verlicht.

Bronnen

[BjL.1986p:214;Bri.1953; Bvl.1987p:94-95; Caesarius van Heisterbach 'Boek der Mirakelen'(6,34) 's-Hertogenbosch, Voltaire, 2003 ISBN90-5848-042-9 p:419-420;Kib.1990; Lin.1999; Mül.1860; Rge.1942; Rge.1989; Rgf.1991; S&S.1992; S&S.1994; Sck.z.j:26-27; Wmm.1966; Dries van den Akker s.j./2014.04.28]

© A. van den Akker s.j.

SOURCE : https://heiligen-3s.nl/heiligen/09/02/09-02-1225-margarita.php