Foto van de zalige Antoni Zawistowski, gemaakt voor
1940
Zdjecia Bl. Antoniego Zawistowskiego, robione przed
1940r.
Photographie de Antoni Zawistowski, fait avant 1940
оригинальное имя = Antoni Zawistowski <1940
Picture of the blessed Antoni Zawistowski, made before
1940
Stanisław Kostka Starowieyski
Bienheureux Antoine Zawistowski, prêtre, et Stanislas
Starowieyski,
Martyrs au camp de Dachau (+ 1942)
Martyrologe romain
12 June as
one of the 108
Martyrs of World War II
Profile
Priest in
the archdiocese of Lublin, Poland. Professor of theology and
vice-rector of
the Metropolitan Seminary in Lublin. Imprisoned in
the Nazis concentration
camp of Dachau in November 1939 for
the crime of being a priest. Martyr.
Born
10
November 1882 in
Strumiany, Wielkopolskie, Poland
4 June 1942 in
Dachau, Oberbayern, Germany of
overwork, abuse and neglect
26 March 1999 by Pope John
Paul II (decree of martyrdom)
13 June 1999 by Pope John
Paul II
Additional Information
other sites in english
sitios en español
Martirologio Romano, 2001 edición
fonti in italiano
Martirologio Romano, 2005 edition
strony w jezyku polskim
MLA Citation
“Blessed Antoni Zawistowski“. CatholicSaints.Info.
11 June 2017. Web. 4 June 2021.
<https://catholicsaints.info/blessed-antoni-zawistowski/>
SOURCE : https://catholicsaints.info/blessed-antoni-zawistowski/
Blessed
Stanislaw Kostka Starowieyski
Also known as
prisoner 26711
12
June as one of the 108
Martyrs of World War II
Profile
Graduated high school in 1914. Studied law at
Jagiellonian University in Krakow, Poland,
but his studies were
interrupted by the start of World War I. Soldier and
officer in the Austrian army,
he fought on the eastern front and in Italy.
Helped found the Polish army in 1918. Fought in
the Polish–Ukrainian War
of 1918–1919,
defending the citadel of Lviv. Fought in
the Polish–Russian war
of 1920,
rising to the rank of captain and
receiving decorations for bravery. A near fatal bout of dysentery ended
his military career
in 1920.
Returning to civilian life with exceptional
organization and people skills, he studied agriculture,
and in 1921 took
over management of the 1,000 acre Zamosc farms in Labunie, Poland;
he was known for insuring his people were paid fairly, and had medical
coverage. Married to
Maria Theresa Szeptycka in 1921.
The family went to daily Mass,
and spent largely on charity,
food for the poor,
and Catholic social
activities. Not content with checkbook-charity, he visited and helped the poor and orphans regardless
of nationality or religion. He supported the Marian Congregation, Catholic
Action, pilgrimages to
Jasna Gora, and the study of Catholic social
doctrine. Worked to create better working conditions and cooperation
between farms to
promote agricultural
production. Vice-president of Catholic Action in 1932;
president of the Diocesan Institute of Catholic Action in Lublin, Poland in 1935.
He declined an offer to run for the Polish senate in 1935.
Honorary papal chamberlain to Pope Pius
XI.
Arrested with
his brother Marian by invading Russian troops in
November 1939;
they escaped in Debiny Laszczowskiej, but Marian was re-captured, sent to
the Russian interior,
and was never heard from again. Stanislaw was captured by German troops and
sent to the Nazi concentration
camp at Dachau, Germany for
the crime of being a Catholic leader. Martyr.
Born
11
May 1895 in
Ustrobna, Podkarpackie, Poland
13
April 1941 in
Dachau, Oberbayern, Germany
26
March 1999 by Pope John
Paul II (decree of martyrdom)
13
June 1999 by Pope John
Paul II
Additional Information
other sites in english
sitios en español
Martirologio Romano, 2001 edición
fonti in italiano
Martirologio Romano, 2005 edition
strony w jezyku polskim
Sanktuarium
Swiety Jozefa w Kaliszu
MLA Citation
“Blessed Stanislaw Kostka Starowieyski“. CatholicSaints.Info.
11 June 2017. Web. 4 June 2021.
<https://catholicsaints.info/blessed-stanislaw-kostka-starowieyski/>
SOURCE : https://catholicsaints.info/blessed-stanislaw-kostka-starowieyski/
Beato Antonio Zawistowski e Stanislao
Starowieyski Martiri
>>>
Visualizza la Scheda del Gruppo cui appartiene
† Dachau, Germania, 4 giugno 1942
Antonio Zawistowski, sacerdote diocesano, e Stanislao
Starowieyski, laico, entrambi di origini polacche morirono insieme nel lager di
Dachau vittime dei nazisti. Furono beatificati da Giovanni Paolo II a Varsavia
(Polonia) il 13 giugno 1999 con altri 106 martiri polacchi.
Martirologio Romano: Vicino a Monaco di Baviera
in Germania, beati Antonio Zawistowski sacerdote, e Stanislao Starowieyski,
martiri, che, in tempo di guerra, morirono per Cristo nel campo di prigionia di
Dachau tra atroci tormenti.
SOURCE : http://www.santiebeati.it/dettaglio/93053
Ks. Antoni
Zawistowski; ur. 10 XI 1882 r.; profesor Seminarium Duchownego w Lublinie,
ceniony spowiednik i kaznodzieja. Po aresztowaniu w
listopadzie 1939 r. został osadzony w obozie koncentracyjnym w Dachau, gdzie 4
VI 1942 r. zmarł z wycieńczenia i ciągłego maltretowania.
Urodził się 10.XI.1882 r. we wsi Święck-Strumiany, w
parafii pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Dąbrowie Wielkiej, na
Podlasiu, w licznej rodzinie chłopskiej.
W Łomży ukończył 7-klasowe Gimnazjum Męskie, założone
jeszcze za czasów I Rzeczypospolitej, w 1614 r., jako kolegium Towarzystwa
Jezusowego (łac. Societas Iesu – SI) – jezuitów (dziś Zespół Szkół
Ogólnokształcących im. Tadeusza Kościuszki).
W 1899 r. wstąpił do seminarium duchownego w Lublinie
(dziś Metropolitalne Seminarium Duchowne). Stamtąd został skierowany na studia
w Akademii Duchownej w Sankt Petersburgu, powstałej w 1842 r. po zlikwidowaniu
- w rezultacie stłumienia w 1832 r. przez Rosjan powstania listopadowego - na
bazie wydziału Teologicznego Uniwersytetu Wileńskiego.
W 1906 r. przyjął, w Sankt Petersburgu, święcenia
kapłańskie. Rok później ukończył tamże studia i uzyskał tytuł magistra
teologii. Następnie został wikariuszem przy katedrze (dziś archikatedrze) pw.
św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lublinie. Jednocześnie był
wykładowcą i wychowawcą w lubelskim seminarium duchownym.
Trzy lata później przestał pełnić posługę wikariusza i
oddał się całkowicie pracy naukowej. Publikował, pisał książki (m. in. w 1936
r. opublikował w Lublinie broszurę „Boska nauka Jezusa Chrystusa”)…
W latach 1918-1929 był prorektorem i wykładowcą
teologii w tymże seminarium. Prowadził też rozległą działalność charytatywną –
dlatego przylgnęło do niego miano „jałmużnika”.
Był znanym, cenionym spowiednikiem i kaznodzieją –
rekolekcjonistą. Od 1937 r. był dyrektorem i opiekunem Stowarzyszenia Pań
Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo (wł. Figlie della Carità di San Vincenzo
de' Paoli - FdC) – czyli sióstr szarytek, w Kazimierzówce k. Lublina (wcześniej
ich kapelanem był m.in. ks. Stanisław Mysakowski, późniejszy współwięzień w
Dachau, beatyfikowany wraz z Antonim przez Jana Pawła II). Nie unikał też
działalności społecznej, w szczególności w ramach Akcji Katolickiej. Za swą
długoletnią działalność uhonorowany został godnością kanonika (łac. canonicus).
1.IX.1939 r. Niemcy napadli na Rzeczpospolitą. Jeszcze
w czasie trwania walk, 7.IX.1939 r. szef Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy
(niem. Reichssicherheitshauptamt – RSHA) Reinhard Heydrich (1904, Halle – 1942,
Praga) na odprawie dotyczącej „Operacji Tannenberg” (niem. Unternehmen
"Tannenberg") wydał polecenie: „czołowe warstwy ludnośc polskiej
należy unieszkodliwić w takim stopniu, na ile to jest możliwe”. I rzeczywiście,
po napaści rosyjskiej 17.ix i upadku Polski na okupowanych terenach zaborcy
rozpoczęli skoordynowaną akcję represji, w pierwszym rzędzie kierując ją
przeciw warstwie inteligencji. Na terenach okupowanych przez Niemcy była to
tzw. akcja „Inteligencja” (niem. „Intelligenzaktion”).
Lublin znalazł się w obszarze przygranicznym. Część
diecezji okupowali Rosjanie, stolicę i resztę – Niemcy. W Lublinie akcja
eliminacji polskiej inteligencji zwana była pod nazwą Sonderaktion Lublin. W
jej ramach w czasie całej wojny wymordowano ok. 2000 intelektualistów z
Lublina…
11.xi.1939 r. - w święto niepodległości! – niemiecka
policja bezpieczeństwa (niem. Sicherheitspolizei – Sipo) wkroczyła na teren
Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, aresztując 14 profesorów oraz trzech
księży profesorów z seminarium duchownego.
17.XI.1939 r. Gestapo aresztowało biskupa ordynariusza
Mariana Leona Fulmana (1864, Stare Miasto – 1945, Lublin) i sufragana bpa
Władysława Gorala (1898, Stoczek – 1945, Sachsenhausen), wraz z kanclerzem kurii,
ks. Zdzisławem Ochalskim (św. 1925 - zm. Dachau) i wszystkimi urzędnikami kurii
biskupiej i członkami kapituły. Wśród aresztowanych był m.in. wspomniany ks.
Stanisław Mysakowski, kapłan lubelski. Był też ks. Antoni Zawistowski.
23.XI.1939 r. akcja aresztowań objęła kleryków jezuickich. Wszystkich księży z
Lublina, z Chełma i z innych miejscowości - Niemcy aresztowali ogółem ok. 100
duchownych - więziono na Zamku w Lublinie, w którym Niemcy utworzyli ciężkie
więzienie, prowadzone przez niemiecką Tajną Policję Państwową (niem. Geheime
Staatspolizei) - Gestapo.
27.XI.1939 r. grupa 13 kapłanów, w tym Antoni, stanęła
przed niemieckim sądem doraźnym, z oskarżenia o organizowanie zbrojnego oporu.
Wszystkich skazano na śmierć. Wyroku nie wykonano, a później zamieniono go na
dożywotnie więzienie.
4.XII.1939 r. Antoniego przewieziono do niemieckiego
obozu koncentracyjnego KL (niem. Konzentrationslager) Sachsenhausen.
12.V.1940 r., w uroczystość Zesłania Ducha Świętego,
na obozowym bloku Antoni odprawił potajemnie Mszę św. dla przetrzymywanych w
Sachsenhausen polskich kapłanów. Współwięźniowie zapamiętali jego słowa: „Jesteśmy
tu za wiarę, Kościół i Ojczyznę; za tę sprawę świadomie oddajemy życie…”
Ten kapłan, który całe życie spędził przygotowując
młodych ludzi do kapłaństwa, pracując w seminarium duchownym w Lublinie, nawet
w koszmarnych warunkach obozowych wygłaszał – w miarę możliwości – konferencje
ascetyczne. Ta pogoda ducha i wewnętrzny spokój i równowaga pozwoliły
niejednemu przetrwać trudne chwile…
Ostatnim etapem jego życia stał się jednak obóz
koncentracyjny KL Dachau, do którego przewieziono go rok później, 14.XII.1940
r. Tam wielokrotnie był torturowany: bity i prześladowany. Zmuszany do
nadludzkiego wysiłku wykazywał mimo wszystko heroiczność wiary i miłość
bliźniego w czasach poniżania godności ludzkiej. Więźniów dalej umacniał Słowem
Bożym.
W v.1942 r. został, kolejny już raz, okrutnie
skatowany przez jednego z niemieckich oprawców. W rezultacie trafił do
obozowego „szpitala”.
Tym razem nie dane mu już było dojść do siebie. Do
Pana odszedł 4.vi.1942 r., w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej -
Boże Ciało. Ciało Antoniego zostało spalone w obozowym krematorium.
Beatyfikował go 13.VI.1999 r., w Warszawie, papież Jan
Paweł II, w gronie 108 polskich męczenników II wojny światowej.
9.VI.1987 r. w Lublinie przed nowo-wyświęcanymi
kapłanami diecezji lubelskiej, wychowankami seminarium, w którym przez tyle lat
służył Antoni, stanął Jan Paweł II. Mówił wówczas: „Służyć Bogu — służyć
ludziom: wyzwalać w nich świadomość królewskiego kapłaństwa, owej godności,
która właściwa jest człowiekowi jako synowi i córce Boga samego. Człowiekowi,
chrześcijaninowi, o którym powiedziano, że jest ‘drugim Chrystusem’. Prymas
Tysiąclecia w swoich ’Zapiskach więziennych’ notuje: ‘[…] sprawuję swoje
posłannictwo kapłańskie. Nędza moja nie przeszkadza mi — dla Bożego
miłosierdzia — usłużyć ludziom dobrami, które świat ma [za]
najcenniejsze. Tak szedł Chrystus, wzgarda pospólstwa — aż po dzień
dzisiejszy. Obszarpany, pobity, ubrudzony błotem ulicznym, oplwany. A jednak to
On zbawiał świat […] i zbawił go, choć świat natrząsał się ze swego Zbawcy. Jak
te dwie drogi idą blisko siebie! Nieudolność moją dźwiga łaska
sakramentalna; nieudolność Jezusa dźwiga Bóstwo Jego. Niech się świat śmieje,
byle dzieło zbawienia było wykonane’. Tak. […] Służyć ludziom! Służyć ludziom
na tej polskiej ziemi, na której tak potrzebna jest posługa prawdy
ewangelicznej: prawdy wyzwalającej każdego człowieka. Jak pisze św. Paweł: ‘Nie
fałszujemy słowa Bożego, lecz okazywaniem prawdy przedstawiamy siebie samych w
obliczu Boga osądowi sumienia każdego człowieka’2 Kor 4, 2.
To mocna nauka! Nauka apostolska. Mocą takiej nauki
rośnie Kościół, rozszerza się, dając świadectwo prawdy. A zarazem: rośnie
człowiek! Człowiek bowiem rośnie przez ‘osąd sumienia’, rośnie ‘w obliczu
Boga’, jak mówi Apostoł. Jakże to aktualne w epoce, w której grozi zamieranie
sumień i oddalenie człowieka od tego ‘Bożego oblicza’, które wyzwala wszędzie
jego prawdziwą godność.
[…] Aby być wychowawcą sumień, aby prowadzić innych,
aby pomagać im dźwigać się z grzechów, nałogów, aby dźwigać ‘lud upadający’,
sami musimy być zawsze gotowi stanąć ‘w obliczu Boga’ i ‘wobec osądu sumienia
każdego człowieka’. Sami musimy od siebie wymagać. Kapłaństwo jest wymagające.
Jest wymagające. Wymaga — i przez to wyzwala […]”
Kapłaństwo Antoniego okazało się rzeczywiście
wymagające, do końca, do męczeńskiej śmierci. I mu, osądem Kościoła, sprostał w
stopniu heroicznym.
SOURCE : https://www.swietyjozef.kalisz.pl/Dachau/16.html
Bł. Stanisław Kostka Starowieyski - urodził się
11 maja 1895 roku w Ustrobnej koło Krosna. Został ochrzczony w kościele
parafialnym pw. św. Jana Kantego w Ustrobnej. W 1920 r. walczył w stopniu
oficerskim w wojnie polsko - bolszewickiej. W 1921 po ślubie w Łabuniach z
Marią Szeptycką zamieszkali w Łaszczowie. Zasłynął jako dobry ziemianin -
zapobiegliwy gospodarz i przykładny ojciec rodziny, odznaczający się dużą
pobożnością (codziennie wraz z żoną uczestniczyli we Mszy św.) i miłosierdziem
wobec potrzebujących. Działacz Akcji Katolickiej, szambelan papieski.
19 czerwca 1940 r. aresztowany przez gestapo, został
uwięziony w osławionej Rotundzie zamojskiej, a potem na Zamku w Lublinie.
Przewieziony do Dachau zakończył życie w Wielkanoc, 13 kwietnia 1941 r. Ojciec
Święty Jan Paweł II beatyfikował go 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.
SOURCE : https://www.swietyjozef.kalisz.pl/Dachau/88.html
Voir aussi : Martyrs Killed in Odium Fidei by the Nazis (†1939-45) [1] : http://newsaints.faithweb.com/martyrs/Nazis1.htm
